Dier 12
Totemdier: het Everzwijn
   Geplaatst op 10 januari 2009

Het everzwijn is een uitstekende ouder : het bewaakt en beschermt zijn kroost nauwlettend. De weinige keren dat een mens door een everzwijn aangevallen wordt, gebeuren, omdat het met jongen zit. Het ouder-en familie-instinct zijn dus bij het wilde zwijn sterk ontwikkeld : het heeft er zelfs zijn eigen leven voor veil. Everzwijnen leven trouwens in familie-verband : kleine groepjes van aan elkaar verwante dieren die het bos afschuimen op zoek naar voedsel. In deze zoektocht is het everzwijn allesbehalve kieskeurig : hij is een alleseter die alles voor lief neemt, ttz tussen de kiezen slaat. Deze gulzigheid is ook bij de "gedomestikeerde vorm", het varken, terug te vinden.

De tendens om "spek op te slaan" is gemakkelijk te begrijpen vanuit de stategie om moeilijkere periodes met minder voedsel te kunnen doorkomen. In de gematigde streken situeert die karige periode zich steevast in de winter : dan valt er weinig te vinden in het bos. Omdat het zwijn dan geen winterslaap houdt, zoals een aantal dieren wél doen, is hij dan aangewezen op zijn vetreserves. En wanneer de nood hoog is, voert zo'n everzwijnbende dan een "raid" uit in mensenland : ze dringen weilanden en akkers binnen op zoek naar voedsel. Het everzwijn doet dit soms ook op andere tijdstippen, omdat daar zoveel lekkers te vinden is.

De everzwijn-mens is al evenmin kieskeurig : hij neemt genoegen met wat er is. Hij stelt wel één eis: er moet GENOEG kwantiteit zijn. De "nouvelle cuisine" is niet aan hem besteedt : er komt te weinig op zijn bord. De keerzijde van die kwalitatieve weinig-eisendheid, is soms een zekere boertigheid en lompigheid. Als men een zwijn in de modder ziet wentelen, of zich knorrend op zijn eten ziet storten, associëert men dit niet meteen met fijngevoeligheid en lichtvoetigheid. De zwijn-mens is een boer : geblokt, bonkig, met simpele lichaamstaal en weinig woorden, direkt en tamelijk ééndimensioneel, om niet te zeggen "simpel". Hij is een epicurist met eenvoudige genoegens en verlangens, en heeft een hekel aan "ingewikkeldheid".